استاندارد IEEE 802.11

امروزه با بهبود عملکرد، کارایی و عوامل امنیتی، شبکههای بیسیم به شکل قابل توجهی در حال رشد و گسترش هستند و استاندارد IEEE 802.11 استاندارد بنیادی است که شبکههای بیسیم بر مبنای آن طراحی و پیاده سازی میشوند.

در ماه ژوئن سال 1997 انجمن مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) استاندارد IEEE 802.11-1997 را به عنوان اولین استانداردِ شبکههای محلی بیسیم منتشر ساخت. این استاندارد در سال 1999 مجدداً بازنگری شد و نگارش روز آمد شده آن تحت عنوان IEEE 802.11-1999 منتشر شد. استاندارد جاری شبکههای محلی بیسیم یا همانIEEE 802.11 تحت عنوان ISO/IEC 8802-11:1999، توسط سازمان استاندارد سازی بینالمللی (ISO) و مؤسسه استانداردهای ملی آمریکا (ANSI) پذیرفته شده است. تکمیل این استاندارد در سال 1997، شکل گیری و پیدایش شبکه سازی محلی بیسیم و مبتنی بر استاندارد را به دنبال داشت. استاندارد 1997، پهنای باند 2Mbps را تعریف میکند با این ویژگی که در شرایط نامساعد و محیطهای دارای اغتشاش (نویز) این پهنای باند میتواند به مقدار 1Mbps کاهش یابد. روش تلفیق یا مدولاسیون در این پهنای باند روش DSSS است. بر اساس این استاندارد پهنای باند 1 Mbps با استفاده از روش مدولاسیون FHSS نیز قابل دستیابی است و در محیطهای عاری از اغتشاش (نویز) پهنای باند 2 Mbpsنیز قابل استفاده است. هر دو روش مدولاسیون در محدوده باند رادیویی 2.4 GHz عمل میکنند. یکی از نکات جالب توجه در خصوص این استاندارد استفاده از رسانه مادون قرمز علاوه بر مدولاسیونهای رادیویی DSSS و FHSS به عنوان رسانهانتقال است. ولی کاربرد این رسانه با توجه به محدودیت حوزه عملیاتی آن نسبتاً محدود و نادر است. گروه کاری 802.11 به زیر گروههای متعددی تقسیم میشود. شکلهای 1-1 و 1-2 گروههای کاری فعال در فرآیند استاندارد سازی را نشان میدهد. برخی از مهمترین زیر گروهها به قرار زیر است:

- 802.11D: Additional Regulatory Domains
- 802.11E: Quality of Service (QoS)
- 802.11F: Inter-Access Point Protocol (IAPP)
- 802.11G: Higher Data Rates at 2.4 GHz
- 802.11H: Dynamic Channel Selection and Transmission Power Control
- 802.11i: Authentication and Security

کمیته 802.11e کمیتهای است که سعی دارد قابلیت QoS اِتـِرنت را در محیط شبکههای بیسیم ارائه کند. توجه داشته باشید که فعالیتهای این گروه تمام گونههای 802.11 شامل a، b، و g را در بر دارد. این کمیته در نظر دارد که ارتباط کیفیت سرویس سیمی یا Ethernet QoS را به دنیای بیسیم بیاورد.

کمیته 802.11g کمیتهای است که با عنوان 802.11 توسعه یافته نیز شناخته میشود. این کمیته در نظر دارد نرخ ارسال دادهها در باند فرکانسی ISM را افزایش دهد. باند فرکانسی ISM یا باند فرکانسی صنعتی، پژوهشی، و پزشکی، یک باند فرکانسی بدون مجوز است. استفاده از این باند فرکانسی که در محدوده 2400 مگاهرتز تا 2483.5 مگاهرتز قرار دارد، بر اساس مقررات FCC در کاربردهای تشعشع رادیویی نیازی به مجوز ندارد. استاندارد 802.11g تا کنون نهایی نشده است و مهمترین علت آن رقابت شدید میان تکنیکهای مدولاسیون است. اعضاء این کمیته و سازندگان تراشه توافق کردهاند که از تکنیک تسهیم OFDM استفاده نمایند ولی با این وجود روش PBCC نیز میتواند به عنوان یک روش جایگزین و رقیب مطرح باشد.

کمیته 802.11h مسئول تهیه استانداردهای یکنواخت و یکپارچه برای توان مصرفی و نیز توان امواج ارسالی توسط فرستندههای مبتنی بر 802.11 است.

فعالیت دو کمیته 802.11i و 802.11x در ابتدا برروی سیستمهای مبتنی بر 802.11b تمرکز داشت. این دو کمیته مسئول تهیه پروتکلهای جدید امنیت هستند. استاندارد اولیه از الگوریتمی موسوم به WEP استفاده میکند که در آن دو ساختار کلید رمز نگاری به طول 40 و 128 بیت وجود دارد. WEP مشخصاً یک روش رمزنگاری است که از الگوریتم RC4 برای رمزنگاری فریمها استفاده میکند. فعالیت این کمیته در راستای بهبود مسائل امنیتی شبکههای محلی بیسیم است.
این استاندارد لایههای کنترل دسترسی به رسانه (MAC) و لایه فیزیکی (PHY) در یک شبکه محلی با اتصال بیسیم را دربردارد.
محیطهای بیسیم دارای خصوصیات و ویژگیهای منحصر به فردی میباشند که در مقایسه با شبکههای محلی سیمی جایگاه خاصی را به این گونه شبکهها میبخشد. به طور مشخص ویژگیهای فیزیکی یک شبکه محلی بیسیم محدودیتهای فاصله، افزایش نرخ خطا و کاهش قابلیت اطمینان رسانه، همبندیهای پویا و متغیر، تداخل امواج، و عدم وجود یک ارتباط قابل اطمینان و پایدار در مقایسه با اتصال سیمی است. این محدودیتها، استاندارد شبکههای محلی بیسیم را وا میدارد که فرضیات خود را بر پایه یک ارتباط محلی و با بُرد کوتاه بنا نهد. پوششهای جغرافیایی وسیعتر از طریق اتصال شبکههای محلی بیسیم کوچک برپا میشود که در حکم عناصر ساختمانی شبکه گسترده هستند. سیـّار بودن ایستگاههای کاری بیسیم نیز از دیگر ویژگیهای مهم شبکههای محلی بیسیم است. در حقیقت اگر در یک شبکه محلی بیسیم ایستگاههای کاری قادر نباشند در یک محدودهعملیاتی قابل قبول و همچنین میان سایر شبکههای بیسیم تحرک داشته باشد، استفاده از شبکههای محلی بیسیم توجیه کاربردی مناسبی نخواهد داشت.

از سوی دیگر به منظور حفظ سازگاری و توانایی تطابق و همکاری با سایر استانداردها، لایهدسترسی به رسانه (MAC) در استاندارد 802.11 میبایست از دید لایههای بالاتر مشابه یک شبکه محلی مبتنی بر استاندارد 802 عمل کند. بدین خاطر لایه MAC در این استاندارد مجبور است که سیـّاربودن ایستگاههای کاری را به گونهای شفاف پوشش دهد که از دید لایههای بالاتر استاندارد این سیـّاربودن احساس نشود. این نکته سبب میشود که لایهMAC در این استاندارد وظایفی را بر عهده بگیرد که معمولاً توسط لایههای بالاتر شبکه انجام میشوند. در واقع این استاندارد لایههای فیزیکی و پیوند داده جدیدی به مدل مرجع OSI اضافه میکند و به طور مشخص لایه فیزیکی جدید از فرکانسهای رادیویی به عنوان رسانهانتقال بهره میبرد. شکل1-4، جایگاه این دو لایه در مدل مرجع OSI را در کنار سایر پروتکلهای شبکه سازی نشان میدهد. همانگونه که در این شکل مشاهده میشود وجود این دولایه از دید لایههای فوقانی شفاف است.


نویسنده مقاله : منبع مقاله :
  • 28 شهریور 1391
  • shop@1000network.com
  • 10469